پرده ی اول

1 . خیره شده‌ای به دوردست، و من به جغرافیای تو! به ناکجا اشاره می‌کنی و، من چون همیشه به خاطرات تو؛ شاید خاطراتت را به ناکجا سپرده‌ای، به همان دوردستی که روزی تبعیدگاهم بود، و اکنون خیره به آن…